بحران سوریه و مناقشه ژئوپلیتیکی قدرت های منطقه ای

بحران سوریه از چنان عمق و ابعادی برخوردار است که توانسته تعادل قوای قدرت های نافذ منطقه ای را متناسب با آنچه در این بحران از دست داده یا منافعی که به آن چشم دوخته اند برهم زند. در این بحران، تضاد ایدئولوژی و منافع استراتژیک عربستان سعودی با جمهوری اسلامی ایران، راهبرد این نظام پادشاهی محافظه کار را به سمت حمایت از افراطی ترین نیروهای مخالف بشار اسد و جمهوری اسلامی ایران را به سوی حمایت از نظام سیاسی موجود سوق داده و در این مناقشه ژئوپلیتیکی، دو کشور را به پیکاری مستقیم فراخوانده است. از سوی دیگر، بحران سوریه به آزمون بزرگی برای تحقق آمال داخلی دولت اسلام گرای ترکیه برای حذف و امحای نیروهای اجتماعی مبارز کُرد و در بُعد خارجی به عرصه ای برای اجرای راهبردهای منطقه ای ترکیه با هدف هژمونی این کشور بر خاورمیانه تبدیل شده است. پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که مواضع قدرت های نافذ منطقه ای در بحران سوریه در چهارچوب چه رویکردی در مطالعات روابط بین الملل قابل تحلیل است؟ فرضیه پژوهش: چنین به نظر می رسد که مواضع کشورهای ترکیه و عربستان سعودی در قبال بحران سوریه در چهارچوب واقع گرایی تهاجمی و برای افزایش قدرت نسبی و ارتقای جایگاهشان در منطقه خاورمیانه و مواضع جمهوری اسلامی ایران در چهارچوب واقع گرایی تدافعی و برای افزایش امنیت نسبی دولت ــ ملت های ایران و سوریه است. روش تحقیق در این پژوهش، تحلیلی ــ توصیفی و نوع پژوهش کاربردی و ابزار جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای است.